Benim Çocukluğumda Şiiri

Benim Çocukluğumda

İnsanlar Birbirlerini Çok Severdi
Benim Çocukluğumda
Oyunlar Oynardık
Şimdiki Zamanlarda Unutulan Oyunlar
Teyzeler Amcalar Çok Severdi Bizleri
Radyo Tiyatroları Dinlerdik
Misafirliklerde Sohbet Dinlerdik
Fakirdi İnsanlar Ama Hep Mutluyduk
Bayramlarda El Öperdik
Atlıkarıncaya Salıncaklara Binerdik
Kurulan Panayırlarda
Herkes Birbirini Tanırdı
Komşun Açken Yatılmaz
Komşun Ağlarken Gülünmezdi
Benim Çocukluğumda
Bakkal Amca Hepimizin Amcası İdi
Büyükler İse Hepimizin Abisi
Sayardık Severdik Komşularımızı
Irkına Dinine Mezhebine Bakmadan
Kızlar Hepimizin Kız Kardeşi
Hepimizin Namusu İdi
Benim Çocukluğumda
İstanbul'un Fener Ve Balat'ında...

Emekli Pol.Mem Birol Ünlütürk Ekledi

Atlı Karınca

Kara derili çocuk bayram yerinde:
Amca, bu atlı karıncanın
Jim Crow bölümü nerde?
Ben de binip döneceğim de.

Ne Çoktular Ve Ne Kadar Çocuktular

Hiç göze gelmediler
Gözdesi de olmadılar kimsenin
Kimse farkına varmadı yalansız gözlerinin
Göz oldu mu yü

Ben Çocuğum

Ben daha çocuğum
Bedenim küçücük
Ellerim mini minicik
Bedenime dokunmayın
Dünyamı karartmayın
Annemi,babamı ağlat

Çocuk ve Bahar

Senin inci çiçeklerin varsa bahar,
Benim de inci dişlerim var.
Senin mavi bulutların varsa,
Benim de mavi göz