Avladığın Tavşanın Yavruları Annesiz Kaldılar Şiiri

Avladığın Tavşanın Yavruları Annesiz Kaldılar

Düşüncen vicdansızlık sonuç ki annesizlik,
Bu bir merhametsizlik vahşilik ve canilik...

Emzirmekten yorulmuş, tavşan yuvadan çıkar,
Karnını doyuracak, etrafına bir bakar...

Zalim tetikte bekler acımadan katleder,
Gözyaşlarımız akar bir gafil bayram eder...

Cani karın doyurur, katledilen anneyle,
Rab'bi hiç düşünmedi, beraberdi nefsiyle...

Anne artık gelmeyecek yavrular beklerler,
Merhametsiz yüzünden açlıktan ölecekler...

Mehmet Tevfik Temiztürk

Mehmet Tevfik Temiztürk Ekledi

Avlanırken Nefsini Mi, Rab'bini Mi Dinliyorsun?

Önünde bir hayvan var, bilirsin ki mekânı,
Ne eti ne de sütü, yaramaz hiçbir yanı...

Dokunmaman gerekir, bir

Dünya Su Günü 14

Her 22 Mart'ta bir su günü anılır,
Kesin sözler verilir tasarruflar yapılır...

Paha biçilemezse savaşlar kap

Avlanma Yeter Artık!

Bilineni duyarız kaçak avlanma, derler,
Ellerde tüfekler var, yakıp yıkıp bitirirler...

Doğa yok ediliyor, so

Dünya Çevre Günü 3

Farkındalık geliştir gel çevreni düzenle!
Hakikate saygı duy ruhtan gelen sevgiyle?

Nefsine tam hâkim ol şahsı