10 Kasım Atatürk Haftası Şiirleri

10 Kasım`da Atam öldü.
Bütün Dünya ağladı.
Sanki Dünya karardı!

Ey büyük Ata,
Ağlıyor bütün Dünya.
Çünkü sensin en büyüğü Ata.

Her gün bir resmine bakıp,
Ağlıyoruz birlikte.
Sen büyük Ata'sın Mustafa Kemal paşasın!

Sudenaz ÖVET

Gel,gel yine gel...
Mavi gözlerinle yine gel.
Sesinle uyandır bizi
Tekrar yaşama bağla bizi
Sesin yine ölümsüzleştirilsin
Çetin Türk tarihinde,
Yine çık kürsüye
yine esrarengiz sözlerin altından
Yine anlamlı cümlelerle
Sonsuza değin anlat anlat bize...
Bir derya kadar bilginle
Her cümlen bir mucize.
Gözyaşlarımız dökülüyor senin için yine.
Özledik seni ,özledik ATAM

merveGUNAY

Ne istendi, neler yaptık?
Düşünmeli 10 Kasımda
Nasıl yapılmalı artık
Düşünmeli 10 Kasımda

Atomu böle bildik mi?
Yokluğu sile bildik mi?
Yurt için öle bildik mi?
Düşünmeli 10 Kasımda

Elde ne var diye sayıp
Çağlar üstünden sıçrayıp
Etmeden bu günü kayıp
Düşünmeli 10 Kasımda

Köylü köyünü bilmeli
Tarla bahçe yeşermeli
Bire kırk ürün vermeli
Düşünmeli 10 Kasımda

Türkçe dedim Türkçe anla
Bir olmaz koşan yatanla
Aynı şevk aynı imanla
Düşünmeli 10 Kasımda.

HALİL MANUŞ

Halil MANUŞ

Yıl otuz sekiz on kasım perşembe
Hatırdan çıkmayacak bir son bahar
Sarsılıyor istanbul yedi tepe
Yaman esmiş dolma bahçede rüzgar

Gerçek olamaz olsa olsa bir düş
Dokuzu beş geçe Atatürk ölmüş
Böyle toptan bir yas nerede görülmüş
Beraber ağlıyoruz kurtlar kuşlar

Bu memlekete en çok hizmet eden
Bu aşk ile dağlara gücü yeten
On sekiz milyonun omzunda giden
Atam Ankara sırtlarında yatar

Zeynep Özdemir

Atam seni unutmayacağız,
Her zaman anacağız,
Kalbimizde saklı tutacağız,
Sana veda edemiyoruz.

Kükreyen sel gibisin,
Sen hepimizin önderisin,
Sen birtanesin,
Sana veda edemiyoruz.

Seni herkes sever,
Seni herkes över,
Eşsiz benzersizsin sen,
Sana veda edemiyoruz.

Güneş gibiydin sen,
Işık tuttun hayatımıza sen,
Bir kahramandın sen,
Sana veda edemiyoruz.

Bilge ÇAKMAK

Bilge Çakmak

Bak yine geldi 10 kasım
Vatan sana ağladı Atam
Hüzünlendi,üzüldü
Senin için her millet...

Şimdi yoksun aramızda
Özlemedik mi sandın seni
Yanıyoruz hasretinle
Neredesin Atam

Geleceksin değil mi
Biliyorum gelemeyeceksin
Sende kahroluyorsun gelemeyeceğine
Özledik be seni Atam..

Helin Konur

Helin Konur

10 KASIM 1938
Atamızın ölüm yıl dönümü
Bu yıl 74.yıl dönümü
Sevgiyle saygıyla anıyoruz.
10 Kasım da şiirler yazılar okuyalım.

İşte acı,üzüntülü gün,
Ağaçlar,çiçekler,insanlar,
Herkez bir yandan ağlıyor.
Kalbimiz buruk kırık.
Gönlümüz acılı.
Hala gönlümüzde yaşıyorsun.
Sevgili Mustafa Kemal Atatürk.

Sıla Günel

Yine geldi çattı,
Bir sonbahar sabahı
Her tarafı yas sardı,
Bir 10 Kasım sabahı

O ulu bayrağı
Her görüşümde,
Hatırlarım atamı,
Sunduğu bayramları

Bu ülkeyi kurtaran
O ulu atam.
Tam elli yedi yaşında,
Büründü sonsuzluğa.

O bayrağı görüşüm
Derine iter beni,
Bir aydınlık tutar
Çeker beni.

Tüm Türkiye
O yaslı günde.
Ülkesini korumak için.
Bir adım daha önde.

Mertcan ZEYTÜNLÜ

Mertcan Zeytunlu

Yine Geldi 10 Kasım
Nerdesin Atam Nerdesin
Hüzünlü Geçen Bu Gün
Ağlattı Yine Herkesi

Özlüyoruz Seni Atam
Geri Dönsen Yine
Hep Senle Olsak
Kalksa Bu Büyük Engel

Helin Konur

Düşmanlar gülüyor
Dostları nerede
Atatürk ağlıyor

Gaziler uyuyor
Bayramlar nerede
Atatürk ağlıyor

Şehitler küsüyor
Gençleri nerede
Atatürk ağlıyor

Dereler akmıyor
Güneşi nerede
Atatürk ağlıyor

Tabiat kurumuş
Ormanlar nerede
Atatürk ağlıyor

Ekinler kurumuş
Efendi nerede
Atatürk ağlıyor

Balıklar ölüyor
Denizler nerede
Atatürk ağlıyor

Kuyusu kazınmış
Seveni nerede
Atatürk ağlıyor

Düşmanı koruyan
Yalaka nerede
Atatürk ağlıyor

Doğrular kovulmuş
Köyleri nerede
Atatürk ağlıyor

Hainler korunmuş
Yiğitler nerede
Atatürk ağlıyor

Atayı savunan
Aydınlar nerede
Atatürk ağlıyor

Vatanı gidiyor
Askerler nerede
Atatürk ağlıyor

Akşamlar geliyor
Sabahlar nerede
Atatürk ağlıyor

Şeriat geliyor
Laikler nerede
Atatürk ağlıyor

Kasımlar ağlıyor
Nisanlar nerede
Atatürk soruyor

Hüzünler çağırıyor
Mutluluk nerede
Atatürk ağlıyor

Gülmeyi unutmuş
Çocuklar nerede
Atatürk ağlıyor

Sevmeyi unutmuş
Gönüller nerede
Atatürk ağlıyor

Bırakın kavgayı
Dostluklar nerede
Atatürk ağlıyor

Bırakın savaşı
İnsanlık nerede
Atatürk ağlıyor

Atatürk ölüyor
Dernekler nerede
Vatanı ağlıyor

BUGRA ÖZEL

Fecre benzettiği bayrakla kefenlenmiş Ata,
Çıktı bir kor gibi mermer kapısından sarayın.
Gönlümüz, bayrağı öğrendiği günden beri ta
Duymamıştır bu kadar hüznünü yıldızla ayın!

Gidiyor, gizleyerek sır gibi bizden sesini,
Çıkıyor, ilk olarak bir yola Başbuğ bizsiz.
Biz, ki dünyada, bırakmazdık onun gölgesini,
Bu ne hicranlı seferdir ki beraber değiliz.

Yürüyor, kalbimizin durduğu bir yolda değil,
Kanlı bir gözyaşı nehrinde muazzam tabutun.
Ey ilâhın yüce davetlisi, göklerden eğil,
Göreceksin, duruyor kalbimiz üstünde putun!

Sen ki Gayya'ya düşen on yedi milyon Türk'ün
Dehşetinden sararırken yüzü yaprak yaprak,
Onu bir hızla çevirmiştin ölümden daha dün:
Tunç elin, yalçın iradenle kolundan tutarak.

Ve bugün on yedi milyon geliyor bir yere de,
Ebedî yolculuğundan seni döndürmek için
-Onu yoktan var eden sendeki derman nerede?
Gücü ancak yetiyor kabrine yüz sürmek için

Faruk Nafiz ÇAMLIBEL

Dicle Kaya

Sarı yapraklarını döküyordu ağaçlar
O gün bir garip güneş doğuyordu;
Sonra birden duruverdi zaman
Kulak kesildi ağaçlar, taşlar
Seyhan nehrine baktım
İçin için ağlıyordu.

Bir korkulu rüzgâr esiyordu
Karanlık sarmıştı dört bir yanı
Susuyordu insanlar, susuyordu Taş-köprü
Ağlıyordu herkes, ağlıyordu zaman
Kıyamet mi kopuyordu ne var?

Kollarımdaki kitaplarım yere düştü birden,
Elim-ayağım tutuldu,
Baktım çocuklara ağlıyordu,
Ağlıyordu bütün Türkiye
O gün karanlık bir rüzgâr esiyordu
Ve son yapraklarını döküyordu ağaçlar...

Güneş tutulmuş gibiydi o gün,
Güneşin yası var dediler etraftan
Bugün dünyanın yası var.
Seyhan nehrine baktım hâlâ ağlıyordu
Bir bir eğilmişti Toroslar.

Baktım her yanda bir üzünç,
Baktım her yanda bir eksik,
İşimizi gücümüzü elden bırakıp
O gün saat dokuzu beş geçe
Tarihle birlikte ağladık.

10 kasımdı o gün,
Kimi dedi, kıyamet koptu bugün
Kimi dedi keşke kıyamet kopsaydı,
Kimi dedi, benim canımı al Tanrım, O'nun yerine;
Yalnız gökyüzünde bir çift mavi göz
Işık tutuyordu yeryüzüne
Bakışları nur gibi aydınlık.

O gün dağların en büyüğü devriliyordu
Bir güneş batıyordu yalın kılıç
Yas tutuyordu herkes.
İşte o gün içimizde Atatürk
Yeniden bir güneş gibi doğuyordu.

A. Celâl ŞİMŞEK

Dicle Kaya