Ben Öğretmenim (Oktay YİVLİ)
Ben öğretmenim;
Şekilden şekle
Kılıktan kılığa girerim.
Yerim zamanlara eş,
Yaşadığım zaman
Tüm coğrafyalarca geniştir.
Ben öğretmenim;
Oğuz Han olarak gözükürüm
Bir dersimde:
Altın yay ve üç gümüş oku
Oğullarım arasında bölüştürürüm.
Tarihlerce sürer soyum,
Yayılır dört bir yana
Yirmi dört torundan
Yirmi dört boyum.
Ben öğretmenim;
Bilge Kağan,
Bir dersimde Köl Tigin olurum:
Yüzyıllar sonrasından
Duyulur seslenişim.
Elbette bozulmaz törem,
Çökmedikçe üstte gök
Ve delinmedikçe
Altta yerkürem.
Ben öğretmenim;
Aşk şairi Fuzuli,
Lale Devrini gören Nedim,
Ben inanmış Yesevi,
Ben Yahya Kemal,
Dizelerimde canlanır tarih,
İstanbul kokar şiirim.
Ben öğretmenim;
Bir dersimde kaygılanırım
Vatan için.
Dolaşır kanımda
Sevgisi yurdun:
Namık Kemal'dir yüreğim,
Ulubatlı Hasan'dır,
Bıyıkları yeni terlemiş
Genç Osmanca
Canımı veririm.
Ben öğretmenim;
Bir dersimde sıkça
Coğrafya değiştiririm.
Kalbim aynı duyguyla dolu,
Türkiye haritasında Yolculuk eder elim:
Fındık toplarım Giresun'da,
Adana'da pamuk,
Nefesim Marmara'da tütün,
Ege'de kekik kokar.
Nice saymadığım illerce
Dolaşırım vatanı bütün.
Ben öğretmenim
İstiklal Savaşım
Benimle her yıl yeniden yaşanır,
Bağımsızlığın önemini
Anlar bir daha öğrencim.
Genç beyinlere
Yurt aşkını taşır,
Bayrak bayrak yüreğim.
Ben öğretmenim;
Sisler, dumanlar içinde
Açılır eski cepheler yine...
Hasan Çavuş'un, Şehit Ali'nin
Kolağası Mehmet Bey'in
Dolaşır damarlarımda kanları.
Sonra taze bir güneş doğar
Kuşlar öter özgürce...
Hep hatırlarım yeniden;
Düşmanlığın bittiği gündü,
Belirdi sisler arasından
Mavi bir gökyüzü...
Ben öğretmenim;
Yaşım bağımsızlığımca eski,
Gücüm Cumhuriyetimce genç,
Ben zamanlara damgasını vuran
Mustafa Kemal'im...
Oktay Yivli
Kaynak: Türk Şiirinde Öğretmen, Oktay Yivli, Evren Matbaası, Ankara 1990, s. 120-123.
Ali Kırımlı Ekledi